saltar al contenido
La versión en castellano es una traducción automática. Si encuentra algún fallo, por favor, envíenoslo a : tradutor@parlamentodegalicia.es

Mañana de Domingo

Autor Juan Luis López García
Data/Fecha Sen datar / Sin datar
Medidas 89x116 cm
Técnica|Material Óleo, Lenzo/Lienzo
Tipo Pintura
* Colección Parlamento de Galicia

Juan Luis López García é un artista compostelán, cidade onde nace en 1894, que adoitaba asinar sempre como «Juan Luis», e así tamén está na obra que posúeo Parlamento, Mañana de domingo, óleo sobre lenzo sen datar. Dende picariño axudaba no taller artístico do seu pai e pasou pronto pola Escola de Artes e Oficios da súa cidade natal, onde recibiu ensino de Mariano Tito Vázquez. Ten que poñerse a traballar pronto e faino na catedral de Mondoñedo, na que pinta a súa ábsida, e restaura retablos, caso do da igrexa de Arcos de Furcos, en Cuntis, temática de tipo relixioso que sempre practicará, como no exemplo que nos ocupa. Pasou a Madrid en 1913, onde fará copias no Museo del Prado. Fai viaxes por Italia e Suíza e achégase tamén a París. Concorre ás Exposicións Nacionais de Belas Artes: é premiado en 1917 coa terceira medalla, obtén a segunda en 1922 e unha primeira, cun tema mariñeiro, no ano 1941, ano no que tamén fora premiada Carmen de Legísima. Mais o forte seu son os temas de costumes con escenas de xénero, e os da paisaxe. Este destacado pintor é representativo dunha Galicia tradicional, e a súa obra é un espello do mundo rural, cos seus protagonistas, destacando a omnipresenza da Igrexa. Así foi até os anos da Guerra Civil, para ir mudando a temática e a técnica, cezanniana cada vez máis, entre os anos corenta e sesenta, época barcelonesa, e retomar a temática rexionalista e tradicional dos tipos e temas galegos logo da súa xubilación. Así, é da primeira época Exvoto (ou Romeiros), do museo Quiñones de León, Vigo (ca.1925), no que as figuras son un pretexto para pintar a fachada do santuario. Na obra da pinacoteca parlamentaria, posiblemente dos últimos tempos do artista pola pincelada un tanto esvaída, vai tamén a igrexa, esta con alta torre barroca, na cima do outeiro e da composición, ocupando o grupo de tipos populares rurais a maior parte do lenzo, como un friso escultórico, cunha pincelada debedora do primitivismo granítico dende a cor, estética da esencia galega preto de Francisco Asorey, amigo seu. O máis significativo da obra é a importancia da muller e os fillos, que enchen o cadro dende o primeiro plano, escaseza de homes novos do que cabe inferir que estean lonxe, na emigración. Trátase dun día de domingo, pois as mulleres locen nas cabezas e aos ombros vizosos panos de cores. Malia traballar moitos anos en Barcelona, e vivir en Madrid, o santiagués Juan Luis mantivo constante contacto con Galicia. Pasou tempadas na súa casa-taller da Anllada-Cuntis (Pontevedra) e faleceu en 1984 en Santiago.

Juan Luis López García es un artista compostelano, ciudad donde nace en 1894, que solía firmar siempre como «Juan Luis», y así también está en la obra que posee el Parlamento, Mañana de Domingo, óleo sobre lienzo sin datar. Desde pequeño ayudaba en el taller artístico de su padre y pasó pronto por la Escuela de Artes y Oficios de su ciudad natal, donde recibió las enseñanzas de Mariano Tito Vázquez. Tiene que ponerse a trabajar pronto y lo hace en la catedral de Mondoñedo, en la que pinta su ábside, y restaura retablos, caso del de la iglesia de Arcos de Furcos, en Cuntis, temática de tipo religioso que siempre practicará, como en el ejemplo que nos ocupa. Pasó a Madrid en 1913, donde hará copias en el Museo del Prado. Hace viajes por Italia y Suiza y se acerca también a París. Concurre a las Exposiciones Nacionales de Bellas Artes: es premiado en 1917 con la tercera medalla, obtiene la segunda en 1922 y una primera, con un tema marinero, en el año 1941, año en el que también había sido premiada Carmen de Legísima. Pero su fuerte son los temas costumbristas con escenas de género, y los del paisaje. Este destacado pintor es representativo de una Galicia tradicional, y su obra es un espejo del mundo rural, con sus protagonistas, destacando la omnipresencia de la Iglesia. Así fue hasta los años de la Guerra Civil, para ir mudando la temática y la técnica, cezanniana cada vez más, entre los años cuarenta y sesenta, época barcelonesa, y retomar la temática regionalista y tradicional de los tipos y temas gallegos después de su jubilación. Así, es de la primera época Exvoto (o Romeiros), del museo Quiñones de León, Vigo (que.1925), en el que las figuras son un pretexto para pintar la fachada del santuario. En la obra de la pinacoteca parlamentaria, posiblemente de los últimos tiempos del artista por la pincelada un tanto difuminada, se ve también la iglesia, con alta torre barroca en la cima de la colina y de la composición, ocupando el grupo de tipos populares rurales la mayor parte del lienzo, como un friso escultórico, con una pincelada deudora del primitivismo granítico desde el color, estética de la esencia gallega cerca de Francisco Asorey, amigo suyo. Lo más significativo de la obra es la importancia de la mujer y los hijos, que llenan el cuadro desde el primero plano, escasez de hombres jóvenes del que cabe inferir que estén lejos, en la emigración. Se trata de un día de domingo, pues las mujeres lucen en las cabezas y a los hombros bonitos paños de colores. A pesar de trabajar muchos años en Barcelona, y vivir en Madrid, el santiagués Juan Luis mantuvo constante contacto con Galicia. Pasó temporadas en su casa-taller de la Anllada-Cuntis (Pontevedra) y falleció en 1984 en Santiago.

saltar al pe de página